Ik zal altijd mezelf blijven en mijn leven altijd mijn leven, met de zonsondergangen achter de besneeuwde toppen èn de broeken waar ik niet meer in pas. Dat leven is bovendien uniek. (Ik mag dan wel in een of andere vorm van reïncarnatie geloven maar sinds kort besef ik dat er maar één leven zoals dit is, met dit lief, deze ouders, deze broers en zussen, vrienden en familie, met al deze mensen in deze constellaties en op deze plekken – en daar krijg ik soms lichte paniek van.)
Dromen blijft natuurlijk essentieel, je moet je bestellingen aan het universum duidelijk voor ogen hebben om misverstanden te voorkomen. Toch lijkt de kunst vooral om met aandacht in de dagen van nu te staan en niet voortdurend weg te dromen in de invulling van de dagen die misschien (of hopelijk) nog komen gaan. Want ondertussen is wel duidelijk dat, hoewel het leven me in al zijn synchroniciteit soms exact brengt waar ik om heb gevraagd, elke dag er altijd anders uitziet dan hoe ik hem zelf had kunnen dromen.
Liefs en pak uzelf eens goed vast!
Anna
*kaarslicht heet levande ljus in het Zweeds en ik vind geen passender omschrijving dan dat.
|