Ik was eerst begonnen aan een brief die ‘Brief 2: Bewegen’ heette. Bij nader inzien lijkt het erop dat per se willen blijven bewegen me soms belet om uit de trein te stappen en tevreden te zijn met waar ik ben. Het is dus tijd om stil te staan, of zelfs te zitten, bij een waterval, in de zon en in de regen, bij een vuur en bij mijn mensen.
Van daaruit ontstaat dan waarschijnlijk zoals gewoonlijk vanzelf de beweging naar de volgende stap. Dat is toch hoe het leven tot nu toe heeft gewerkt en ik heb er alle vertrouwen in dat het dat zal blijven doen.
Warme groeten
Anna
P.S. Als je geniet van de lentewinden die in het lied worden bezongen, is Nu grönskar det ook een aanrader.
|